Sürekli ileri sarılarak geçen bir 98 dakikaydı. Bu sayede sıkıntı azaldı, keyif zaten azdı. Böyle filmleri pek sevmiyorum işte. Bir sonraki adımı rahatlıkla tahmin edilebilen, süre doldurmak için manasız yan karakterlere yer açan ve bunların da filmin içeriğine yahut mesajına dair hiçbir şey katmamasıyla şaşırtan, yakışıklı olamadım bari sempatik olayım kaygısıyla 'şirinlik muskası' hareketlere yönelen ve bu sayede ilgi çekeceğini düşünen filmlerdir bunlar genel olarak. Niçin yapıldıkları da çok anlaşılmaz. Ağır bir eleştiri yazısı, kabul. Bu film bu kadarını da haketmiyor bittabi. Ancak yine de, belli bir samimiyet duygusu hissedilse de aynı kategoriye dahil olmaktan kaçamıyor Benny & Joon/Benny ve Joon da maalesef.
Johnny Depp, asri zaman Buster Keaton'ı Sam rolünde genç yaşına karşın oldukça başarılı. Hatta sessiz sinema döneminde yaşasa sıkı bir pandomimci olurmuş gibi hissettirdi bana. Aidan Quinn basbayağı kötü oynamış, diğerleri de idare etmiş. Julianne Moore'un genç halini gösterse de gelişini müjdelemiyor henüz film. O şeref bizzat Depp'e ait... Aslında kendi yağında kavrulan bağımsız, küçük bir film olsa çok daha hoşgörülü yaklaşabilirdim ancak bu film 'aslanlar gibi' MGM ürünü, bağımsız ayağına yatan bir yapım. Yine de izlenebilir elbet. Hatta televizyonda rastlanınca erkana da dalınabilir. Ancak film reklama girip kanalı değiştirdiğimizde filmi unutma, geç yakalama yahut geri dönmek istememe ihtimalini de göz önünde bulundurmak gerek. Hele de bu film söz konusu olunca...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder