Piano Piano Bacaksız'da konağın afili üçkağıtçı amcasını oynayan Rutkay Aziz, Bacaksız'a anılarını anlatırken İtalya'yı anar. Odasının duvarına büyük Çizme haritası asılı vaziyette, tatlı tatlı iç geçirir. Sonunda 'yolunu' bulur, Bacaksız'a hamur alması için bir miktar para verir. İkinci Dünya Harbi yıllarıdır ve kıtlık ülkede kol gezmektedir. Parayı alan Bacaksız pastaneye koşar. Pastanenin camekanında küçük bir pasta dilimini görür ve içi gider. Pastayı mı alacaktır yoksa hamuru mu? Canevinden vurulmuş olsa da, vazife aşkı galip gelir. Hamuru alır, pastaneden çıkar Bacaksız. Naif sahne konusunda hayli cömert olan Türk Sinema Tarihi'nin kanımca en naif sahnelerinden biridir bu açıkçası. Rutkay Aziz filmin sonunda Bacaksız'a 'piyano piyano' diyerek İtalya'ya gider. Biz de yanında gidelim ve İtalya'nın en has yönetmenlerinden Sergio Leone'yi ziyaret edelim. Başyapıtı Bir Zamanlar Amerika/Once Upon A Time In America filminde, 'tüyü bitmemiş' ergen kapı önünde yollu bir kız için aldığı pastayı tutmaktadır. Kıza verecektir pastayı, kız da kendisine. Ancak sonunda dayanamaz, her şeyi boş verip pastayı yiyip bitirir kapı önünde. Bu filmden tam yirmi yıl önce çekilen Sophia Loren'in parlattığı Matrimonio All'İtaliana/İtalyan Usulü Evlilik de ise güzel bir sahne de olsa; önlerine yalnızca pasta konmuştur çocukların. Çocuklar da pastayı iştahla yüzlerine, gözlerine bulaştırarak yerler.
Üç film arasında; samimiyet olarak değil ama insanın içinde hissettirdiği duygular anlamında fark bu bence. Filmleri izlemeyip, yalnızca bu üç sahneyi seyredenler bile; bu filmler arasındaki farkları, derinlikleri, benzerlikleri bulabilir kanımca.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder